askerliğin sıkıntılı yanlarından biri de bitince sivil hayata adapte olmakta zorlanmak. askerliğimi yedek subay olarak yapmıştım, askerlik bitince yüksek lisanstan danışman hocamı ziyarete gittim. kapısını çaldım içeri girdim, kadına baş selamı verdim (askerlik yapan arkadaşlar bilir, üstünün yanına gidince baş selamı vermek zorundasın seve seve). tabi hoca gülmeye basladı ben de afalladım biraz. tam o dumurluğu üzerimden attım bu sefer de kadına komutanım dedim, tamam oğlum sakin ol bitti askerlik dedi bi yandan da gülüyor. hayır sanki hic insan içine cıkmamışım bu ne panikse bendeki de. neyse bi şekilde konuştuk ettik vs. kalktım gitmek için, bu kez de var mı bir emriniz dedim 😂 oğlum hadi git bi kendine gel sonra sana emirlerimi iletirim dedi iyi niyetiyle gülerek. yine baş selamı verip (bu kez bilerek) çıktım. 12 ay askerlik yapıp, hele bir de bir sürü rütbeliyle birebir muhattap olduğum için normal bir durum diye düşünüyorum.
bu da böyle bir anımdır.